قطر داخلی و ضخامت دیواره a شیلنگ گاز فشار کم/بالا دو عامل مهمی هستند که ظرفیت تحمل فشار آن را تعیین می کنند و تأثیر مستقیمی بر عملکرد شلنگ دارند. قطر داخلی به قطر فضای داخل شلنگ اشاره دارد در حالی که ضخامت دیواره به ضخامت دیواره شلنگ اشاره دارد. انتخاب این دو پارامتر به طور مستقیم با عملکرد و پایداری شلنگ گاز فشار پایین/بالا در هنگام تحت فشار ارتباط دارد.

هرچه قطر داخلی بزرگتر باشد، مقدار گاز بیشتری را می توان در خود نگه دارد. به این معنی که تحت فشار یکسان، نیروی توزیع گاز بر روی دیواره داخلی شیلنگ بیشتر پراکنده می شود. بنابراین، قطر داخلی بزرگتر می تواند فشار روی دیواره شلنگ را کاهش دهد و در نتیجه ظرفیت تحمل فشار شلنگ را بهبود بخشد. در مقابل، قطر داخلی کوچکتر منجر به محصور شدن گاز بیشتر می شود، با فشار متمرکز در مناطق موضعی دیواره شلنگ، و خطر آسیب شلنگ را افزایش می دهد.

ضخامت دیواره نیز تاثیر بسزایی بر ظرفیت تحمل فشار شلنگ دارد. هرچه دیواره ضخیم تر باشد، شیلنگ در برابر فشار گاز داخل مقاومت بیشتری دارد. دیوارهای ضخیم می توانند به طور موثرتری در برابر نیروهای فشاری اعمال شده بر روی دیواره شلنگ مقاومت کنند و احتمال تغییر شکل و پارگی دیواره شلنگ را کاهش دهند. بنابراین، ضخامت دیواره بزرگتر معمولاً به معنای ظرفیت تحمل فشار بالاتر است، به خصوص در هنگام مواجهه با حمل و نقل گاز با فشار بالا، شیلنگ های دیواره ضخیم می توانند حفاظت ایمنی قابل اعتمادتری را ارائه دهند.

هنگام انتخاب شیلنگ مناسب، لازم است که قطر داخلی و ضخامت دیواره را با توجه به شرایط خاص کاربرد و محیط کاری متعادل کنید تا اطمینان حاصل شود که شلنگ می تواند به طور ایمن و قابل اعتماد فشار مورد نیاز را تحمل کند و عملکرد پایدار را در استفاده طولانی مدت حفظ کند.